Idąc do sklepu zoologicznego zachwycamy się małymi, długouchymi, puchatymi kuleczkami, które mieszczą się w złożonych dłoniach i są tak słodkie, że chciałoby się je zjeść.

Będąc pod mocą ich uroku, zabieramy jednego do domu, a po paru miesiącach stwierdzamy, że nasz ulubieniec nieco wyrósł, a znajomi twierdzą, że jest za duży na miniaturkę. Czyżby w sklepie nas oszukano i sprzedano nam zwykłego zająca?

Zając szarak (Lepus europaneus lub Lepus capensis) jest krewnym naszych milusińskich i należy do tej samej rodziny, a mianowicie do rodziny zającowatych (Leporidae). Różni się on jednak nieco od królika. Jego długość mierzona od nosa do ogona wynosi 50-75cm i waży 3-6 kg. Jego tylne nogi są dłuższe od przednich, a łapy wąskie i twarde, przystosowane do długich biegów. Futerko jest szaro-złotobrązowe, białe na brzuchu, ogon (omyk) jest czarny od góry, od spodu biały. Uszy są długie, dłuższe od głowy i mają czarne końcówki.

To chyba jednak nie on biega po twoim pokoju. To może po prostu dziki królik?

Dziki królik europejski (Orcytolagus cuniculs) jest podobny do zająca, ale dużo mniejszy. Ma 35-50 cm długości i waży 1-2 kg, ma bardziej krępą budowę i krótsze uszy, bez czarnych końcówek. Jest on bardziej spokrewniony z miniaturką oraz królikami z hodowli użytkowych niż zając, ale i on nie czułby się dobrze w towarzystwie człowieka.

Dzięki ogromnemu potencjałowi rozrodczemu, królik zwrócił na siebie uwagę człowieka. Już Rzymianie hodowali króliki w celach konsumpcyjnych. Kiedy już zostały udomowione, zaczęto je selekcjonować w różnych kierunkach i tak powstało mnóstwo ras i odmian w obrębie każdej rasy. Można je podzielić pod względem wielu kryteriów. Jednym z najistotniejszych jest podział pod względem masy ciała. Tu wyróżniamy 4 grupy:

• Rasy duże ważące powyżej 5,5 kg (Belgijski olbrzym ma 8-10kg!).
• Rasy średnie ważące 3.5-5,5 kg.
• Rasy małe ważące 2,0-3,5 kg.
• Rasy miniaturowe poniżej 2,0 kg.